Recenzja FreeBSD 6.2

Tłumaczenie artykułu: http://www.softwareinreview.com/cms/content/view/67/

Do odzyskania świetności prowadziła długa droga, ale po latach kiepskich wydań i miesiącach opóźnień w procesie rozwojowym, FreeBSD wreszcie stanęło na nogi w wydaniu 6.2-RELEASE. Chociaż jest to świetny system operacyjny, nawet najnowsze wydanie oferuje niewiele cech konkurencyjnych wobec Solarisa czy innych systemów z rodziny BSD w roli serwera i nie może mieć nadziei na konkurowanie z komercyjnymi dystrybucjami GNU/Linux w dziedzinie systemów na komputer biurkowy. FreeBSD 6.2 ma to, czego brakowało FreeBSD 5.0 i dla tych, którzy już przeszli na inny system operacyjny, jest niewiele (o ile w ogóle jakieś są) powodów, dla których byłoby warto powrócić do tego systemu.

Omówienie FreeBSD

Ten rozdział jest przeznaczony dla ludzi, którzy nie mieli styczności z BSD. Jeśli jesteś już zaznajomiony z tym systemem, możesz przejść do następnego rozdziału.
Pierwotnie rozwijany z bazującego na Uniksie Berkeley Software Distribution, FreeBSD należy do najstarszych istniejących potomków Uniksa. Obecnie zajmuje się nim duża grupa programistów, a dodatkowo jest wspierany finansowo przez firmy i osoby prywatne.
FreeBSD to dość nowoczesny system operacyjny, bogato wyposażony w narzędzia i usługi sieciowe. Na tyle, na ile to możliwe w przypadku systemów zorientowanych na wiersz poleceń, FreeBSD jest stosunkowo łatwe w instalacji, konfiguracji i administracji na maszynach serwerowych i biurkowych. FreeBSD jest skalowalne do 12 procesorów (na tylu oficjalnie zostało przetestowane), włączając w to wsparcie SMP dla Hyper-Threadingu i procesorów z wieloma jądrami, chociaż obecnie nie jest w stanie rozróżnić tych dwóch technologii.
Oprócz programów dostarczanych z base systemem, FreeBSD oferuje dodatkowe oprogramowanie w formie prekompilowanych pakietów binarnych oraz system portów, który działa jak mniej automatyczna wersja Portage z dystrybucji Gentoo. Poprzez porty możesz pobrać, skompilować i zainstalować ponad 13.000 programów. W ten sposób można pozyskać wszystkie aplikacje spośród tych stanowiących kanon wolnego oprogramowania. Poza tym istnieje kilka portów specyficznych dla systemów BSD. Jest również dostępna warstwa binarnej kompatybilności z Linuksem — wystarczająco efektywna, by móc stwierdzić, że nie ma zauważalnej różnicy w wydajności binariów linuksowych i FreeBSD działających w tym samym systemie.
Często błędnie sądzi się, że system Apple OS X bazuje na FreeBSD. Choć w Darwinie (który jest systemem stanowiącym podstawę OS X) znajduje się trochę kodu FreeBSD, jądro OS X bazuje głównie na Machu, nie FreeBSD, tak więc OS X ani nie bazuje na, ani nie jest rozwijany z FreeBSD w tradycyjnym rozumieniu (w takim jak oryginalne BSD było rozwijane z Uniksa AT&T od końca lat 70. do początku 90. lub jak OpenBSD wydzielił się z NetBSD w 1995).
Większość base systemu FreeBSD podlega wolnej licencji BSD, chociaż niektóre zawarte w nim programy są na licencji GNU GPL lub innych wolnych licencjach.

Co nowego w wersji 6.2

Po raz kolejny zespół FreeBSD wybrał bardziej zrównoważony rozwój niż zwykł to czynić w minionych latach. Zamiast dużych, przełomowych zmian 6.2-RELEASE dostarcza zbiór mniejszych, które przynoszą poczucie stabilności.
Kompletna lista zmian jest do znalezienia w informacjach o wydaniu dla AMD64 i i386, najistotniejszymi są:

naprawione błędy i luki bezpieczeństwa,
nowa opcja jądra - audit - pozwalająca na kronikowanie zdarzeń bezpieczeństwa na poziomie jądra,
zaktualizowane wsparcie sprzętowe dla układów sieciowych Atheros, Intel i Broadcom (między innymi),
nowe wsparcie dla układów szyfrujących VIA Padlock wbudowanych w niektóre płyty główne EPIA.

Testowanie

Pierwsza rzecz, jaką zauważyłem, to fakt że FreeBSD kolejny raz nie udało się poprawnie rozpoznać klawiatury na dwóch różnych komputerach. Oba używały połączenia PS/2 dla klawiatury i myszy, i ani jeden, ani drugi nie miał żadnych problemów z peryferiami sterującymi pod jakimkolwiek systemem operacyjnym. Co dziwniejsze, przełączenie z PS/2 na USB rozwiązało problem. Jak na ironię wiele poprzednich wydań FreeBSD miało dokładnie odwrotny problem — PS/2 działało świetnie, ale klawiatury USB nie były wykrywane po zabootowaniu systemu.
Rozczarowało mnie, że tradycyjny, istniejący od dawna błąd geometrii dysku wciąż znajduje się w narzędziu sysinstall. Ten błąd istnieje już tak długo, że właściwie wygląda jak stary znajomy.
Ani karta sieciowa Realtek PCI, ani zintegrowany na płycie głównej układ Marvell LAN nie pracowały poprawnie na płycie głównej Asus P5B obsługującej Core 2 Duo. Oba zostały rozpoznane, ale żaden nie mógł uzyskać adresu IP z serwera DHCP. Inny komputer oparty o płytę główną Asus AN-E ze zintegrowanym układem sieciowym Nvidia działał w porządku. Działająca na złączu PCI karta sieciowa na układzie Atheros została rozpoznana, ale żeby skonfigurować ją do pracy w mojej sieci bezprzewodowej musiałbym znać i wpisać dokładne parametry ifconfig. Jako, że nie znałem ich wszystkich, nie mogłem przetestować połączenia sieciowego w trakcie instalacji. Po instalacji i po drobiazgowym zapoznaniu się z manem ifconfig byłem w stanie sprawić, że wszystko działało doskonale.
Dobra wiadomość dotycząca przebiegu instalacji FreeBSD 6.2 jest taka, że płyty są sensowniej zorganizowane, więc gdy wybierzesz do instalacji wiele pakietów, nie musisz zmieniać płyt w napędzie tak często, jak w poprzednich wydaniach.
Po instalacji wydania 6.2 nie potrafiłem znaleźć żadnych rażących błędów. To duży postęp zważywszy na wysypywanie się podczas pracy wydań z serii 5.x, z której mimo wszystko wiele zostało przeniesione do najnowszego wydania. Poddałem je ostrej próbie, kompilując kilka kobylastych aplikacji z drzewa portów i testując cały wachlarz różnych konfiguracji na trzech maszynach, przez okres od momentu wydania do napisania tej recenzji.
Jeden konkretny zarzut, jaki mam wobec FreeBSD od wielu lat to fakt, że początkowa konfiguracja jest nadzwyczaj pracochłonna. Zaczynasz od szczątkowych bądź nieistniejących plików konfiguracyjnych istotnych programów jak make i cvsup, a w domyślnej powłoce nie najlepiej działa uzupełnianie tabulatorem, ani nie ma funkcji przewijania do poprzednich poleceń. Pliki muszą zostać stworzone lub przekopiowane z katalogu /usr/share/examples/, a następnie mocno przeedytowane, aby doprowadzić system do stanu jako-takiej używalności. Potem musisz edytować konfigurację kernela i skompilować nowe jądro FreeBSD, ponieważ domyślne opcje nie nadają się do niczego więcej niż rozwijanie FreeBSD. Kiedy już wszystko to zostanie zrobione, dostajesz wysoce spersonalizowany, używalny i funkcjonalny system operacyjny. Mimo wszystko — dojście do takiego stanu nie powinno trwać tak długo.

Wnioski i zalecenia dla deweloperów

FreeBSD 6.2 jest przyzwoitym uniksopodobnym systemem operacyjnym. Wielka szkoda, że tak długo zajęło poprawienie wad; 6.2-REALESE jest tym czym FreeBSD powinno było być 3 lub 4 lata temu. Z powodu problemów z terminarzem i GEOM, gigantyczną blokadą(?), i zmagań z uzyskaniem sensownej implementacji SMP, FreeBSD zostało w tyle, podczas gdy inne konkurencyjne systemy operacyjne jak Solaris i dystrybucje GNU/Linuksa popędziły naprzód. FreeBSD zostało bez tożsamości na współczesnym rynku systemów operacyjnych. Cała praca włożona w serię 6.x może być spóźniona i niewystarczająca.
Nie żeby to było na nic, ale w obecnym stanie niewątpliwie jest za późno dla FreeBSD na odzyskanie niegdyś znaczącej pozycji na rynku serwerów internetowych i nikt nie jest w stanie pomóc FreeBSD wyprzedzić GNU/Linuksa na rynku "alternatywnych" biurkowych systemów operacyjnych (to samo dotyczy systemów opartych na FreeBSD jak DesktopBSD). Co więc pozostało? Być może czas by FreeBSD zmieniło swój profil. Parę sugestii:

Unowocześnić linię poleceń. Domyślny emulator terminala — sam w sobie relikt przeszłości — jest zaprojektowany dla monochromatycznych terminali uniksowych, jak DEC VT100 i VT220. Nie są one w powszechnym użytku od wielu lat; w rzeczy samej ich produkcja zakończyła się ponad 20 lat temu, zanim nawet FreeBSD narodziło się w obecnej formie. Administratorzy systemów zazwyczaj używają OpenSSH do zdalnej administracji oraz klawiatur i monitorów do lokalnej kontroli serwerów. Dlaczego FreeBSD używa powłoki, która w żadnym stopniu nie dorównuje nowocześniejszym jak zsh czy Bash i została zaprojektowana do używania na terminalach, które w dużym stopniu mogą być znalezione w muzeach? Wszyscy mamy kolorowe monitory o wysokiej rozdzielczości, standardowe klawiatury i myszy lub touchpady — a przynajmniej mają je desktopy, z których administrujemy naszymi serwerami przez SSH. Jako że linia poleceń jest nieodłączną częścią FreeBSD najwyższy czas, by przenieść ją — brutalnie, jeśli trzeba — w XXI wiek.
Więcej profili jądra. Domyślny kernel FreeBSD jest niewystarczający dla każdego praktycznego zastosowania jakie mi przychodzi na myśl, może poza rozwijaniem systemu. Chciałbym zobaczyć przynajmniej dwie porządne, sensowne konfiguracje jądra: jedną dla serwerów sieciowych, drugie dla komputerów biurkowych. Byłoby idealnie, gdybyś mógł wybierać między nimi w trakcie instalacji. Koniec końców uczyniłoby to modyfikację jądra nieco łatwiejszą.
Naprawić błąd geometrii dysku. W trakcie każdej instalacji FreeBSD jaką przeprowadzałem, sysinstall informował, że nie może wykryć ustawień geometrii dysku. Ale potem albo wykrywał je poprawnie mimo ostrzeżenia, albo mogłeś wprowadzić bezsensowne ustawienia i wykrywał je poprawnie za drugim razem. Jak długo już istnieje ten błąd? Czy ktoś próbuje ustanowić rekord?
Instalacja domyślnych plików konfiguracyjnych. Po instalacji FreeBSD nie posiada rzeczywistych plików make.conf ani rc.conf, choć istnieją przykładowe pliki w /usr/share/examples. Za każdym razem gdy instaluję FreeBSD, przekopiowuję te pliki (razem z cvsup supfiles) do /etc i samodzielnie je edytuję. Nie rozumiem, dlaczego te przykładowe pliki nie mogą być domyślnie instalowane w /etc — albo dlaczego nie może być takiej opcji w sysinstall.
Lepsza organizacja drzewa portów. Chociaż uważam, że standardowa konwencja nazewnictwa kategorii i programów w drzewie portów ogólnie może być, nie podoba mi się, że każdy nieangielski język musi mieć własny katalog. Gdyby wszystkie obcojęzyczne porty zostały przeniesione do pojedynczego folderu (lub metafolderu, żeby trzymać w nim obecne katalogi), znacznie ułatwiłoby to znajdowanie kategorii i programów. Uważam również, że kategoria "science" (nauka) mogłaby zawierać w sobie kategorie "biology" (biologia) i "astro". Bardzo wątpliwa wydaje mi się potrzeba istnienia kategorii "x11-clocks".
Mniej trudności z JDK i JRE. FreeBSD dostało od Suna licencję na dystrybucję binariów z JDK i JRE, ale wciąż musisz udać się na witrynę internetową, przebrnąć przez niedorzeczny proces akceptacji licencji, z którą właściwie nikt się nie zgadza i ściągnąć plik lub dwa. Potem musisz skopiować pliki do /usr/ports/distfiles/, a potem znowu spróbować zainstalować porty Javy. To wcale nie jest dużo łatwiejsze niż za starych, złych czasów, kiedy to musiałeś odszukać pliki na 3 czy 4 różnych stronach, żeby zainstalować Javę. Może to wszystko stanie się łatwiejsze po otwarciu źródeł Javy przez Suna.

Przeznaczenie	System operacyjny
Producent	The FreeBSD Project
Architektury	x86 (ze specjalnym portem na Xboxa), AMD64/EM64T, SPARC64, PC98, Alpha, PPC, IA64
Licencja	BSD, choć niektóre części base systemu na licencji GPL lub innych wolnych licencjach
Rynek	Serwery web, email i inne internetowe; również użyteczny jako system biurkowy
Cena (detaliczna)	Do ściągnięcia za darmo lub $40 za zestaw płyt
Poprzednia wersja	FreeBSD 6.1
Strona WWW produktu	kliknij tutaj